ROZWIJANIE EKSPRESJI RUCHOWEJ METODĄ "RUCHU ROZWIJAJĄCEGO" WERONIKI SHERBORNE.
Nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tego , jak ważny jest ruch. Bez ruchu nie byłoby istnienia. Ruch towarzyszy życiu człowieka od narodzin do śmierci, ujawniając się w różnych formach jego aktywności. Jest to ruch związany z życiem codziennym i zaspokajaniem różnych potrzeb, ruch wykonywany w uprawianym zawodzie, ruch za pomocą, którego człowiek wyraża swe emocje, jak też ruch, który służy nawiązywaniu kontaktów i komunikowaniu się z otoczeniem .
Język ruchu , lub inaczej język ciała stanowi około 70 % komunikacji interpersonalnej – porozumiewania się ludzi między sobą .
Weronika Sherborne była angielską terapeutką, nauczycielka wychowania fizycznego. W latach 60 – tych wypracowała własny system ćwiczeń, który nazwała: „Ruch rozwijający”. Ćwiczenia Ruchu Rozwijającego nie koncentrują się na usprawnianiu ruchowym dzieci, lecz głównym celem tejże metody jest rozwijanie sfery emocjonalno – społecznej oraz świadomości własnego ciała i innych osób za pomocą ruchu. Ćwiczenia dają poczucie bezpieczeństwa oraz zaufanie do siebie i innych. Wykonywane w grupie budują więzi grupowe i interpersonalne. Najważniejsze miejsce w tej metodzie zajmuje stymulacja psychomotoryczna i społeczna oparta o ruch – jako czynnik wspomagania. Zabawy prowadzone metodą Ruchu Rozwijającego stanowią element doskonałej zabawy, dają chwile odprężenia, są czynnikiem rozładowującym napięcia.
Proponowane przez autorkę ćwiczenia dają dziecku możliwość coraz lepszego poznawania swojego ciała i jego możliwości a także służą rozwijaniu świadomości przestrzennej. Jeśli dziecko dobrze pozna przestrzeń w której się porusza, wówczas czuje się w niej pewnie i bezpiecznie. Łatwiej również wchodzi w przestrzeń innych dzieci, innymi słowy łatwiej nawiązuje kontakty z innymi osobami.
Kategorie ruchu w metodzie Ruchu Rozwijającego :
-ruch prowadzący do poznania własnego ciała
-ruch kształtujący związek jednostki z otoczeniem fizycznym –ruch wiodący do wytworzenia się związku z drugim człowiekiem
-ruch prowadzący do współdziałania w grupie
-ruch kreatywny
W metodzie Ruchu Rozwijającego W. Sherborne stosuje się trzy grupy ćwiczeń:
- ćwiczenia z „z”-to ćwiczenia ruchowe, w których jeden z partnerów jest bierny, drugi zaś aktywny i opiekuńczy względem niego. W ćwiczeniach tych nie występuje nawiązywanie kontaktu wzrokowego. Ćwiczenia te mają za zadanie budowanie i wzmacnianie wzajemnego zaufania i zrozumienia przy pełnieniu odmiennych, uzupełniających się ról;
Np. "Lustro"- dzieci w parach siedzą naprzeciwko siebie, jedno dziecko wykonuje dowolne ruchy, gesty, wykorzystuje mimikę twarzy, drugie dziecko je naśladuje; zmiana ról. "Prowadzenie ślepca "- zabawa w parach, jedno dziecko ma zamknięte oczy, a drugie dziecko prowadzi je po sali - zmiana ról.
- ćwiczenia „przeciw”-to ćwiczenia ruchowe, których celem jest uświadomienie uczestnikom ich własnej siły przy współdziałaniu z partnerem. Te ćwiczenia powinny być pozbawione agresji. Ćwiczenia „przeciwko”, mające charakter zabaw pseudoagresywnych, dają dzieciom możliwość poznania własnych i cudzych sposobów reagowania, możliwości radzenia sobie w sytuacji konfliktu, uświadomienia emocji. Świadomość ta pozwala kontrolować swoje emocje
i zachowania;
Np. "Kłębek"- jedno dziecko zwija się w kłębek, drugie próbuje go "rozwinąć" - zmiana ról. "Spychacz"- jedno dziecko siedzi mocno podparte na podłodze, drugie próbuje je przesunąć - zmiana ról.
- ćwiczenia „razem”-to takie ćwiczenia ruchowe, które wymagają jednakowego zaangażowania partnerów. Ćwiczenia te prowadzą do wytworzenia harmonii i równowagi. Udział w nich wymaga wzajemnego zaufania, zrozumienia, współpracy i równego wkładu wysiłku fizycznego, co jest warunkiem osiągnięcia sukcesu. W ćwiczeniach tych jest bardzo ważny kontakt wzrokowy między partnerami.
Np. „Piłowanie drewna” – dzieci w parach siadają naprzeciw siebie opierając się o stopami chwytają się za ręce, na zmianę odchylają się do tyłu przytrzymywani za ręce przez partnera.
- ćwiczenia o charakterze relaksacyjnym („relaks”).
Np. dziecięce masażyki, których bazą mogą być znane wierszyki: Idzie rak nieborak, Idzie Grześ przez wieś, itp.
Ćwiczenia, które w swej metodzie proponuje Weronika Sherborne. sprzyjają rozwojowi poczucia własnej wartości i pewności siebie, poczucie bezpieczeństwa, odpowiedzialności, wrażliwości i umiejętności nawiązywania kontaktów z drugą osobą. Kształtują świadomość własnego ciała, pobudzają ekspresję, relaksują.
